“olim mus rusticus murem urbanum invitavit. enim erant cicera lecta et longae avenae. uvas et carnem amico ferebat. amicus urbanus tamen superbe dapes spectavit et tandem “num te delectat, amice,” inquit, “ vivere? carpe viam, amice, et mecum veni. vive beatus.”

statim mus rusticus laetus exit. sole occidente duo mures adveniunt. duo mures triclinium intrant. in mensa multae lances supererant.
mus rusticus gaudet et laetus sortem mutatam cogitat. subito latratum canum audiunt. mures perterriti currebant. tum rusticus ‘vale, amice’ inquit ‘malo silvas et montes agrestes et cavum tutum. praeterea cicera me valde delectant’.”