SE22 Epitafio de Quintio Mario Optato

SE22 Epitafio de Quintio Mario Optato

SE22 Epitafio de Quintio Mario Optato

Descripción

  • Idno filename 22/01/0021
  • Tipo de inscripción: Sepulcralis
  • Soporte: Placa
  • Material: Mármol      Descripción del material: Color blanco
  • Descripción del estado de conservación: Quebrada de dos palmos en largo y poco mas de uno en alto. Quebrada de tal manera, que claramente se entiende como le falta otro tanto MORALES. La parte desaparecida habría estado a la derecha mientras que por la parte inferior la piedra estaría completa.
  • Medidas alto/ancho/fondo (cm): 21/42/-
  • Campo epigráfico:
    • Disposición del texto en el soporte: La fórmula de consagración habría quedado centrada, quizá con letras más grandes; también así el nombre del difunto, diferenciando "praescriptum" y "carmen". El soporte sufrió un notable deterioro desde que lo vio MORALES hasta que lo hizo PÉREZ BAYER; su transcripción ya no se parece en nada a la de MORALES y, de hecho, HÜBNER la recoge con otra numeración, como correspondería a una inscripción distinta: II 2291. HÜBNER II ad 2355 anota la posibilidad de casar este fragmento con HÜBNER II 2314 (CO3), intento no posible.     
  • Perdida

Localización

  • Lugar de hallazgo: Hallada en Peñaflor, en la casa de Diego Ponce, quien se la entregó al propio MORALES. Trasladada a Córdoba, a casa de su hermano Agustín de Oliva, hacia 1575. Hacia 1672 se encontraba en la cordobesa calle de Feria, en casa del licenciado D. Bernardo Gómez de Cabrera. Tras su muerte en 1729, fue entregada a PEDRO LEONARDO DE VILLACEVALLOS.
  • Geolocalizacion
  • Ubicación con NOMENCLATURA MODERNA con ESCALA MACRO España / Sevilla / Peñaflor
  • Ubicación con NOMENCLATURA ANTIGUA con ESCALA MACRO Hispania / Baetica / Hispalensis / Celti

Cronología

  • Datación de la inscripción: Entre el año 170 y el año 230
  • Justificación de la datación: La fórmula DMS no generaliza su aparición en la Bética hasta el s. II d.C. GIMENO – STYLOW II2/4, ¿45?, basándose en la forma de las letras de VILLACEVALLOS, la data como de finales del s. II o principios del s. III d.C.

Tipo de verso

  • Tipo de verso: Dactílico (hexámetro)
  • Corresp. verso/línea: Si
  • Distinc. prosa/verso: Si

Edición epigráfica

D(is) [M(anibus) s(acrum)]

Q(uintus) ▴ Marius Optatus [—]                            

Heu iuvenis ▴ tumulo qualis iacet a[bditus isto]         

Qui pisces ▴ iaculo capiebat missile dextra             

5       aucupium calamo praeter studiosus agebat 

Texto dividido en versos y signos métricos

Heu iuvenis tumulo qualis iacet a[bditus isto], lkk|l/kk|l/l|l/kk|l[kk|l~]

qui pisces iaculo capiebat missile dextra, ll|l/kk|l/kk|ll|lkk|l~

aucupium calamo praeter studiosus agebat. lkk|l/kk|l/l|l/kk|lkk|l~

Traducción

“(Consagrado) a los dioses (Manes). Q(uinto) Mario Optato... ¡Ay, qué gran joven yace encerrado en esta tumba!, que acostumbraba a capturar peces con un arpón lanzado con su diestra y a practicar además, afanoso, la caza de aves con flechas”.

Bibliografía

Morales 1574–1586, 31v et 88v (inde Occo 1596, 17, 4; Gruter 1603, 18 n. 4; Cuelbis circ. 1600, 196 v; Caro 1634, 101; Burmann 1773, 14; Meyer 1835, I 2, 1343 et II, 2, ad 1343; Henzen 1856; Hübner II 2335 [inde Bücheler, CLE 412, cuius exemplum in linguam Hispanicam vertit Fernández Martínez 1998-99; Cholodniak 1904, 914; Fita 1917, 115–123; Piernavieja 1968, 19; Vives, ILER 5794; Piernavieja, CIDER, 2; González Fernández, CILA II, 186; Thigpen 1995, 45– 47, quae in linguam Anglicam vertit; Remesal 2000, 153–154 et 175 {= 2001, 190–191}]; id., cf. II 2314 et EE VIII p. 352); Fernández Franco saec. XVI2, 24v; Villacevallos 1740, 49 et 1753, 201; Pérez Bayer 1782, 91 [inde Hübner II 2291]; ex eis Carande – Escolà – Fernández Martínez – Gómez Pallarès – Martín Camacho 2005, 22–23; Martín Camacho 2008, 169–184 et CLEB ES, SE4, qui in linguam Hispanicam vertit; Gimeno – Stylow II2/4, 45(?). – Cf. Hosius 1895, 289; Mariner 1952, 65, 104, 109, 115; Zarker 1958, 19; García y Bellido 1967, 199–200; Hernández Pérez 2001a, 205–207, 290, 301–302; Gimeno – Stylow 2003, 180.

Aparato crítico

1 om. CARO, MEYER; D [M] HÜBNER et inde omnes. – 2 om. CARO; QUINTUS MORALES, OCCO, CUELBIS, BURMANN; HÜBNER et inde omnes. – 3 heu qualis tumulo iuvenis ordine mutato FERNANDEZ FRANCO; a[bditus isto] suppl. MORALES (inde omnes except. CARO et BURMANN qui suppl. om.); a[bditus intro] GONZALEZ FERNANDEZ. – 4 qui iaculo pisces ordine mutato FERNANDEZ FRANCO; captabat BURMANN, MEYER. – 5 praedae HENZEN; pariter MOMMSEN apud HÜBNER, FITA.

Comentario

Hexámetros cuantitativos. Ll. 4-5 alabanza de las aficiones del difunto (sobre inscripciones de tema venatorio, vid. Martín Camacho CLEB ES, 231-235: L. 4 iaculo, parece referirse más a “arpón” que a “red arrojadiza”, cf. Ov. Ars. 1,763. L. 5, calamus puede significar tanto “flecha” como “cerbatana” o “liga untada”; en los paralelos que se citan para apoyar la traducción de liga, cuando se utiliza el término calamus en la caza de aves, aparecen verbos que tienen en su significado connotaciones de engaño, cf. Mart. 14,216,1-2 y 13, 68,1-2; para el significado de “flecha” o “cerbatana”, cf. Prop. 2,19,24 o Iuv. 13,80.

Enlace a BBDD

Nombre de autor/autores

  • Nombre de autor/autores:J. Martín Camacho
  • Última modificación2023-03-24 08:26:03

Puedes descargar esta